Zapraszamy na piknik na trawie, pieszą wędrówkę po lasach, wakacyjną kąpiel w jeziorze, spacer wśród pól rzepaku oraz odkrywanie kulinarnych uroków regionu…
Poznaj urok małych miejsc. „Trzy Doliny” to gospodarne wsie Kujaw, zakamarki Doliny Dolnej Wisły, Doliny Noteci i Doliny Brdy, leśne zabytkowe śluzy i jazy Kanału Bydgoskiego, Rynna Jezior Byszewskich, urocze dworki i pałace z XIX w.
Połącz wybrane miejsca we własne, niepowtarzalne szlaki, przemierzaj nieodkryte ścieżki i poznawaj region „Trzech Dolin”!
Kultywując tradycję, co roku z okazji Świąt Bożego Narodzenia oraz w okresie karnawału, mieszkańcy Bytkowic spotykają się w świetlicy znajdującej się w starej stodole „Pod bocianim gniazdem”, gdzie wspólnie wytwarzają słodki przysmak. Wszystkie produkty niezbędne do wypieku pierniczków wykorzystywane są z własnych gospodarstw oraz przydomowych pasiek.
Jak podaje literatura zielarska rośliny tej mieszanki wykazują właściwości rozgrzewające, przeciwzapalne, łagodzą objawy chrypki, kaszlu, kataru. Aromat macierzanki przypomina tymianek. To doskonała herbatka na jesienne i zimowe poranki, zaparzona po 5 minutach nabiera lekko zielonkawego koloru, po dłuższym czasie napar bogaty jest w garbniki (gorycze) i przyjmuje lekko bursztynowa barwę.
Zwyczaj suszenia owoców na Pomorzu i Kujawach sięga lat 60-tych ubiegłego wieku. Susz owocowy, dawniej w gwarze kujawskiej zwany „brzadem”, produkowany był głównie z jabłek, gruszek oraz śliwek. „Owoce pochodzą z naszego sadu, który jest położony we wsi Morzewiec, w gminie Koronowo, a założony został w 1983 roku” – opowiada pan Jan Sikora.
Strzelce Dolne są zagłębiem śliwkowym od prawie 200 lat. Oryginalny smak tutejszych przetworów, gwarantuje królowa Dolnej Doliny Wisły – „śliwka węgierka”. Brak konserwantów, kuprowe kotły, tradycja i ogrom serca włożonego w smażenie, to udany przepis na pyszne powidła śliwkowe. Znajdują się one na liście produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa.
Lody o smakach: waniliowym, truskawkowym, porzeczkowym i czekoladowym. Wytwarzane zgodnie z tradycyjną recepturą i z wykorzystaniem lokalnych, naturalnych surowców.
Europejska Sieć Regionalnego Dziedzictwa Kulinarnego to zrzeszenie restauratorów, producentów i przetwórców z poszczególnych regionów Europy, którym przyświeca wspólny cel – zachowanie i rozwój regionalnych tradycji kulinarnych, charakterystycznych dla poszczególnych regionów. Region Kujawsko-Pomorski od stycznia 2012 r. jest członkiem Europejskiej Sieci Regionalnego Dziedzictwa Kulinarnego. Zachęcamy do odkrywania uroków kulinarnych regionu Kujaw i Pomorza.
We wsi Włóki, znajduje się najstarszy w powiecie bydgoskim, drewniany kościół z 1699 roku. Powstał na miejscu średniowiecz¬nej świątyni, zbudowanej przez Cystersów z Koronowa.
Wewnątrz, znajduje się dziewiętnastowieczny ołtarz, pozytyw organowy z 1733 roku oraz rzeźba i obraz przedstawiający pa¬tronkę kościoła, św. Marię Magdalenę. Podczas remontu w 1996 roku, pod grubą warstwą tynku i trzciny, odkryto zabytkowe malowidła z XVIII wieku.
To okazały, piętrowy budynek w stylu eklektycznym, nakryty dwuspadowym dachem. Prowadzi do niego efektowne wejście z wysokimi schodami ograniczonymi ozdobną metalową balustradą. Po obu stronach wejścia znajdują się dwa wysunięte alkierze zwieńczone tarasami, z neogotyckimi wieżyczkami w narożnikach. Budynkowi dodają uroku dekoracyjne rozwiązania elewacji frontowej i ozdobne gzymsy, a także imponujący podjazd. Rezydencja została zbudowana ok. 1820 roku przez rodzinę Karłowskich. Funkcjonowała tu również gorzelnia parowa, młyn parowy oraz cegielnia.
W centrum Wojnowa stoi pałac z XIX w. Jego frontową elewację zdobi dwukondygnacyjny portyk kolumnowy z balkonem. W latach 1945 – 1990 działał tutaj Kombinat PGR Wojnowo. Dzięki ogromnym dotacjom z kasy państwowej był zaliczany do czołówki gospodarstw tego typu.
Wybudowany został pod koniec XIX wieku na terenie majątku należącego do rodziny Skórzewskich. Pałac wzniesiony w stylu gotyzujących siedzib dworskich. Służył hrabiowskiej rodzinie do częstych wyjazdów ze swojej rezydencji w Lubostroniu na łono natury. W okresie międzywojennym pełnił funkcję siedziby zarządcy majątku. Po 1945 roku obiekt wraz z przyległymi ziemiami przejęty został przez Państwowy Fundusz Ziemi, a od 1986 roku znajduje się w rękach prywatnych.